Ο πατέρας Μπράουν είναι ιερέας σε μια μικρή ενορία στο Έσσεξ. Ωστόσο, κάτω από τα παραπλανητικά εξωτερικά στοιχεία κρύβεται μια εξαιρετική ευφυΐα, μια διεισδυτική διορατικότητα και μια εκπληκτική γνώση της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι ο κλασικός, εκλεπτυσμένος, καλοφτιαγμένος Σέρλοκ Χολμς, αλλά μια άλλη προσωπικότητα. Ένας ρωμαιοκαθολικός ιερέας, ένας μικρόσωμος, φιλικός άντρας, με στρογγυλό πρόσωπο, λίγο αφηρημένος, πολύ ταπεινός και μάλλον ντροπαλός. Η εμφάνισή του, οι ευγενικοί του τρόποι και η θρυλική του αδεξιότητα τον κάνουν να φαίνεται αστείος, αφελής και ακίνδυνος, φορώντας άχαρα ρούχα και κρατώντας συνεχώς μια μεγάλη ομπρέλα. Συχνά οκνηρός, χωρίς ένταση και ζωντάνια, μοιάζει βαριεστημένος αλλά κρύβει μια ιδιαίτερη ικανότητα να διαισθάνεται το ανθρώπινο κακό, το οποίο αντιλαμβάνεται με μια διορατικότητα ξεχωριστή και πάντα αποτελεσματική. Οι μέθοδοί του μοιάζουν με αυτές του Πουαρό (και της Μις Μαρπλ), παρά με αυτές του Χολμς, αφού στηρίζεται σε μια βαθιά μελέτη της ανθρώπινης ψυχολογίας .

Οι έρευνες και οι λύσεις στα διάφορα μυστήρια συναγωνίζονται η μία την άλλη σε εφευρετικότητα και επηρέασαν συγγραφείς όπως τους: Αγκάθα Κρίστι, Τζων Ντίκσον Καρ και Έλερυ Κουίν.

Η «Αθωότητα του Πατρός Μπράουν» κυκλοφόρησε το 1911. Είναι μια συλλογή από δώδεκα αστυνομικά διηγήματα με κεντρικό ήρωα τον ρωμαιοκαθολικό ιερέα.

Ο χαρακτήρας είναι εμπνευσμένος από τη ζωή του ιερέα μιας ενορίας στο Μπράντφορντ, Τζον Ο’Κόνορ (1870–1952), ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεταστροφή του Τσέστερτον στον καθολικισμό το 1922.

Ο Αντόνιο Γκράμσι μάλιστα θεωρούσε τον πατέρα Μπράουν σπουδαιότερο ήρωα από τον Σέρλοκ Χολμς. «Αυτός ο ιδιαίτερος ρωμαιοκαθολικός ιερωμένος, ευτραφής και αδέξιος, με την τεράστια ομπρέλα του και με τις διαισθητικές του ικανότητες ήταν ένας από τους δημοφιλέστερους αστυνομικούς ήρωες του προηγούμενου αιώνα».

«Τα διηγήματά του μοιάζουν με αστυνομικά αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο. […] Καθεμία από τις ιστορίες είναι ένας μικρός μύθος και ταυτόχρονα ένα σύντομο θεατρικό έργο».
Χόρχε Λουίς Μπόρχες